Jaja, met dit schrijven zit ik alweer een ruime week in Warschau; wat gaat de tijd toch weer snel. Ik heb alweer 1% van mijn hele buitenlandervaring er op zitten, hehe! Ik weet niet zo heel erg goed hoe ik de week moet samenvatten. Mede omdat mijn colleges nog moeten beginnen, is het een beetje een gekke week geweest wat misschien het beste onder de noemer 'acclimatiseren' samen te vatten valt. Waar ik me onder meer mee bezig heb gehouden:
Meeting the Hosts
Zoals sommigen misschien weten; ik zit tot minimaal een maand op een tijdelijke locatie in afwachting van het moment dat ik een appartementje kan betrekken. Mijn vader en stiefmoeder gaan namelijk verhuizen naar een groter appartement, en stiefmam is zo lief geweest om aan te bieden dat ik tijdens mijn studie haar 'oude' appartement mag bewonen. Wat ze echter niet had voorzien was dat Poolse aannemers blijkbaar niet echt betrouwbaar zijn met het nakomen van afspraken, waardoor de inrichting van hun nieuwe appartement vertraging heeft opgelopen. Ik moest last-minute iets tijdelijks zoeken, en deze maand mag ik mij beschouwen als het pleegkleinzoontje van een ouder echtpaar; Pawel en Anna.
Pawel is een goedlachse man van, ik gok, halverwege de zestig jaar. Hij lijkt me wel een relaxte gozer om een wodkaatje (NOOIT schrijven als Vodka in Polen; Vodka is Russisch, Wodka is Pools en Polen houden niet zo van Russen) mee te drinken, hoewel dat, op basis van zijn uiterlijk, waarschijnlijk zal resulteren dat ik al languit over de tafel lig, terwijl hij nog gerust een halve fles voor zichzelf kan inschenken. Pawel is vaak weg. Ik heb geen idee wat voor werk hij doet en zie hem weinig.
Vaker zie ik Anna, behalve de eerste twee dagen na mijn aankomst, toen ze er wel was, maar het blijkbaar niet nodig vond om zich aan mij voor te stellen. Dat resulteerde in twee ongemakkelijke dagen, waarbij ik in hun huiskamer de tv hoorde, en al helemaal fantaseerde dat er een soort gefrusteerde boze heks in de fauteuil zat geïnstalleerd; die mij liever dood dan levend wilde wensen en alleen mijn komst apprecieerde vanwege het geld. Gelukkig bleek deze gedachte niet de waarheid te zijn: Anna is een lief mens. Ze houdt van:
- Tv kijken
- Bellen, bij voorkeur 's ochtends tussen negen en tien, en dan meestal tussen de tien en twintig minuten, waarin zij 90% van de tijd het woord heeft. Ook fijn is dat de telefoon (tevens faxapparaat) in de gang staat, waardoor haar gebel mijn wekker vervangt ; snoozefunctie inbegrepen.
- Pools praten, het liefst tegen mij, en het liefst lange verhalen, waar ik niet anders dan schaapachtig kijkend op kan reageren met als antwoord: 'ow, yes, ahaahh, okayyyy..'
- Mij volproppen met eten. Als ik in de keuken kom om ontbijt/ lunch klaar te maken, kom ik tot de conclusie dat ik eigenlijk niet meer naar de supermarkt hoef. Wat je dan precies eet is dan wel een raadsel. Anna geeft mij altijd de Poolse naam, die ik dan vervolgens braaf herhaal, maar mij verder niet helpt in het nader definiëren van het geelachtige brood met pepers, of een op spekkoek lijkend stuk cake.
Om nog terug te komen op punt 3: Pawel en Anna kunnen geen Engels, en extreem beperkt Duits. Het enige waarmee ik direct kan communiceren met Pawel en Anna is met de woorden 'hallo!' en 'alles gut?'. Voor de rest is het deels handen- en voetenwerk, deels je schikken in het lot dat er vanwege het continue Pools veel overdrachtelijke informatie verloren gaat.
Maar samengevat: eigenlijk is de taal het voornaamste struikelblok, en is het voor de rest een prima plek waar ik zit; alsof ik logeer bij mijn verloren gewaande oudoom en -tante.
De toerist uithangen
Wat ook zeker een groot pluspunt is van mijn tijdelijke onderkomen is de ligging. Ik verblijf op een steenworp afstand van het metrostation, dat mij een halte verder al in het centrum brengt. In het centrum en omstreken heb ik me de laatste weken vooral vermaakt, met onder meer:
- Veel museumbezoeken, waaronder het nationaal museum, het museum over de opstand van Warschau van 1944, en het museum voor contemporaine kunst.
- Rondstruinen in de oude stad en de universiteit met mijn 'student-mentor' Jeremi.
- Een bezoek aan het Lazienki Park; het grootste stadspark van Warschau.
- Veel restaurants, cafe's en bars bezocht (tot nu toe heb ik slechts 1 keer gekookt; whoops!).
Alleen op pad, eerste sociale contacten en leuke dingen doen met stiefmam
Ik merkte van de week dat ik eigenlijk vrij vroeg al naar Polen ben vertrokken, gezien het feit dat het studiejaar nog later begon dan ik dacht. Een gek iets is dat je je bij aankomst opeens beseft dat je eigenlijk helemaal niemand kent en op werkdagen op jezelf bent aangewezen om wat te ondernemen. De eerste dagen heb ik eigenlijk wel als lekker ervaren: ik heb op mijn eigen tempo de stad verkend en tussendoor mijn mentor ontmoet, die tevens in een bar werkt met een ruime keus aan Belgische speciaalbieren, waarvan ik uiteraard even van heb kunnen profiteren! Later in de week begon het alleen op pad gaan toch een beetje te vervelen en heb ik via internet contact gelegd met een Brazilaanse jongen, die ook deze week met zijn studie begint, maar al een jaar vrijwilligerswerk in Polen had gedaan. Ik heb met hem twee musea voor contemporaine kunst bezocht en hij heeft me wat leuke restaurants en bars laten zien.
Omdat stiefmoeder (verder in dit blog 'Jola' genoemd) doordeweeks het erg druk heeft met werk, bleef deze week alleen het weekend over om elkaar te ontmoeten. Jola heeft me meegenomen naar de sportschool, waar ze introducees mee mag nemen. Het feit dat ik meteen voer was voor het personeel om me een abonnement aan te smeren heb ik maar voor lief moeten nemen, maar ik heb voor het eerst sinds tijden weer eens een serieuze 10km op de band gelopen. Jola's sportschool is gevestigd in een groot winkelcentrum genaamd 'Blue City'. We hebben daar als foute kapitalisten de hele middag doorgebracht, waar ik meteen maar van de gelegenheid gebruik heb gemaakt door een goed paar schoenen te kopen die WEL waterdicht zijn en iig wat steun aan mijn voeten geven (ik heb de afgelopen dagen kilometers gelopen op afgeragde 25 euro Van Haren schoenen).
Er is vast nog veel meer te vertellen, maar voor deze week laat ik het er even bij. Ik geloof dat ik alles nog wel redelijk heb samengevat van alle eerste indrukken die ik heb meegemaakt. Volgende week met aangrenzende zekerheid mijn eerste ervaring met de uni van Warschau!
Cześć!
maandag 30 september 2013
Waarom dit Blog?
Waarschijnlijk ben je op mijn blog terecht gekomen doordat ik hier naar heb verwezen via mail/facebook/whatsapp e.d. Dit blogadres heb ik alweer een tijd geleden aangemaakt, omdat het mij ooit leuk leek opvallende zaken die ik in het dagelijks leven tegen kwam te delen met jullie. Zoals bij +/- 80% van mijn plannen die ergens onderaan het prioriteitenlijstje bungelen, is daar echter nooit wat van gekomen.
Mijn recente vertrek voor twee jaar studie in Warschau heeft me doen besluiten met deze lege huls wat te doen. Hiervoor heb ik drie voorname redenen:
1. Voordat ik naar Warschau ging had ik al het idee om voor deze periode iets van een dagboekje bij te houden om al mijn aankomende super vette momenten in Polen nooit meer te vergeten. Dit blog leek me daarvoor uitermate geschikt, omdat ik zodoende het altijd bij de hand kan hebben en ik nogal de reputatie heb om zaken kwijt te raken. Het enige wat mij hierbij kan overkomen is mijn blogadres vergeten.
2. Nu ik toch een soort digitaal dagboek aan het maken ben leek het mij een leuk idee om voor de liefhebber meteen een inkijkje te geven in het Poolse studentenleven.
3. Luiheid. Ik merk dat als mensen vragen hoe het nu met mij gaat in Warschau ik weleens vier keer hetzelfde verhaal aan het vertellen ben aan elke persoon afzonderlijk. Via dit blog kan ik met minder moeite meer mensen een uitvoeriger omschrijving geven over mijn belevenissen. Tevens reduceer ik de kans op RSI-achtige aandoeningen aanzienlijk. Dat is toch een win-win situatie, niet?
Ik ben van plan wekelijks iets hier neer te zetten. Dat kan lang zijn, of kort; afhankelijk hoeveel zin ik heb om te schrijven, en hoeveel ik überhaupt tijdens de week heb meegemaakt. Dit hoeft ook niet altijd leuk te zijn. Ik kan elke week wel schijven hoe onwijs-gaaf-niet-normaal-vet ik het hier heb; ik wil wel een beetje een representatief beeld neerzetten van hoe ik Warschau beleef.
Dus je weet het; mocht je weer eens verveeld voor je browser zitten te niksen, alle 9-gags uit den treure door hebben gescand, of jezelf betrappen meerdere keren per dag dumpertfilmpjes (of filmpjes voor volwassenen, foei!) te kijken; kijk eens even op mijn blog voor de variatie :).
Nog een paar praktische dingen: ik heb hiervoor nog nooit geblogged (of geblogd, hm...), dus ik moet nog even uitvogelen hoe alles precies werkt. Praktische tips dus welkom! Weet iemand bijvoorbeeld hoe ik mijn achtergrond verander naar een foto van Warschau die ik gewoon van mijn telefoon haal. Kan dat? Iemand?
Verder: als jullie nog willen dat ik over een bepaald aspect over Warschau blog, laat het even weten in een reactie.
Note for English followers: I'm also planning to post some English messages on my blog (maybe 1 out of 3 or something). In any case you have then some things to read without copy-paste the whole content into Google Translate in order to get a messy puzzled translation ;).
Mijn recente vertrek voor twee jaar studie in Warschau heeft me doen besluiten met deze lege huls wat te doen. Hiervoor heb ik drie voorname redenen:
1. Voordat ik naar Warschau ging had ik al het idee om voor deze periode iets van een dagboekje bij te houden om al mijn aankomende super vette momenten in Polen nooit meer te vergeten. Dit blog leek me daarvoor uitermate geschikt, omdat ik zodoende het altijd bij de hand kan hebben en ik nogal de reputatie heb om zaken kwijt te raken. Het enige wat mij hierbij kan overkomen is mijn blogadres vergeten.
2. Nu ik toch een soort digitaal dagboek aan het maken ben leek het mij een leuk idee om voor de liefhebber meteen een inkijkje te geven in het Poolse studentenleven.
3. Luiheid. Ik merk dat als mensen vragen hoe het nu met mij gaat in Warschau ik weleens vier keer hetzelfde verhaal aan het vertellen ben aan elke persoon afzonderlijk. Via dit blog kan ik met minder moeite meer mensen een uitvoeriger omschrijving geven over mijn belevenissen. Tevens reduceer ik de kans op RSI-achtige aandoeningen aanzienlijk. Dat is toch een win-win situatie, niet?
Ik ben van plan wekelijks iets hier neer te zetten. Dat kan lang zijn, of kort; afhankelijk hoeveel zin ik heb om te schrijven, en hoeveel ik überhaupt tijdens de week heb meegemaakt. Dit hoeft ook niet altijd leuk te zijn. Ik kan elke week wel schijven hoe onwijs-gaaf-niet-normaal-vet ik het hier heb; ik wil wel een beetje een representatief beeld neerzetten van hoe ik Warschau beleef.
Dus je weet het; mocht je weer eens verveeld voor je browser zitten te niksen, alle 9-gags uit den treure door hebben gescand, of jezelf betrappen meerdere keren per dag dumpertfilmpjes (of filmpjes voor volwassenen, foei!) te kijken; kijk eens even op mijn blog voor de variatie :).
Nog een paar praktische dingen: ik heb hiervoor nog nooit geblogged (of geblogd, hm...), dus ik moet nog even uitvogelen hoe alles precies werkt. Praktische tips dus welkom! Weet iemand bijvoorbeeld hoe ik mijn achtergrond verander naar een foto van Warschau die ik gewoon van mijn telefoon haal. Kan dat? Iemand?
Verder: als jullie nog willen dat ik over een bepaald aspect over Warschau blog, laat het even weten in een reactie.
Note for English followers: I'm also planning to post some English messages on my blog (maybe 1 out of 3 or something). In any case you have then some things to read without copy-paste the whole content into Google Translate in order to get a messy puzzled translation ;).
Abonneren op:
Reacties (Atom)