8. Legia Warszawa - Pogoń Szczecin

Twee weken geleden heb ik mijn allereerste voetbalwedstrijd ooit bezocht: Legia Warschau speelde tegen Pogon Szczecin. Dit was georganiseerd door de docenten van het college 'Football in Europe'. Ik was het op de dag zelf glad vergeten, toen ik na het afronden van mijn vorige blog plots gebeld werd door mijn Duitse studiegenoot met de vraag waar ik was, aangezien we om zes uur voor de poort van de universiteit dienden te verzamelen. Aangezien ik niet ver van het stadion woon, besloot ik er direct naar toe te gaan om de groep voor te zijn en ze daar te treffen. Dat bleek ruim op tijd, omdat de rest nog ergens in een café voor de wedstrijd bier aan het drinken was. Ik kon vanwege mijn gebrek aan beltegoed (arghh, Prepaid..) niemand bereiken en besloot maar het wonderlijke gezelschap van voetbalsupporters gade te slaan alvorens een telefoontje van mijn Duitse vriend af te wachten. Ze waren in de supporterskleuren - in het wit - gekleed. De meesten hadden groene voetbalsjaaltjes om, hoewel sommigen ook sjaaltjes van ADO Den Haag. Dat vond ik gek, maar later las ik op wikipedia dat beide clubs een vriendschapsband met elkaar hebben. Een tigtal meter verder waggelde een dronken skinhead in clubkleuren richting een bankje om zich vervolgens ongecontroleerd op het object te storten en met het bankje en al hulpeloos op de grond te denderen. Twee aanwezige politieagenten sloegen het schouwspel al zuchtend gaande.

Een kwartier voor het begin van de wedstrijd kwam de rest van de groep. Ik ontving mijn ticket, en we installeerden ons op de familie-tribune om 'onze' ploeg als extreem-softe aanhangers toe te juichen. Tegenover ons was de diehard-kern gevestigd als een zee van witte shirtjes. Ze hadden een grote banner bij zich die de volledige kant van de tribune bedekte met de naam van de club in koeienletters. Links van ons, weggemoffeld in een hoekje, zaten (of eerder stonden) de supporters van Pogoń Szczecin, die vrijwel continu de meest complexe yells het stadion in schalden; begeleid door een soort van dirigent die de meute op de eerste rij aan het enthousiasmeren was door met zijn vuist in de lucht het ritme van de yells te sturen.  Ik moet zeggen dat ik bewondering had voor hun tomeloze enthousiasme, ook al was het na een halfuurtje spelen al wel duidelijk dat hun team het onderspit zou delven.

De wedstrijd zelf was een vermakelijk te aanschouwen potje voetbal van laag niveau. Onze club begint dramatisch. Na het eerste balcontact van Pogon wordt de bal al na drie minuten via aan vage pass via het halve spelersveld het Warschause doel ingerommeld: 1-0. Vervolgens is het eenrichtingsverkeer richting het andere doel en met succes: twee doelpunten vlak achter elkaar: voor de rust heeft Legia de schade hersteld.

De tweede helft laat hetzelfde spelverloop zien. Legia scoort 3-1. Het Pogonvak begint zich te roeren. Papieren slingers worden op het veld gelanceerd, wat minuten de tijd kost te verwijderen. Ondertussen laat de scheids het spel gewoon doorgaan alsof er niets gebeurd is. Niet veel later worden er in hetzelfde vak fakkels aangestoken die na korte tijd enorm veel rook spuwen. Ik begin mij af te vragen of er misschien niet een aantal stoeltjes bij de Pogonsupporters in de fik staan, maar de stewards die het vak hermetisch van ons gedeelte afschermen blijven er rustig naast staan. Blijkbaar gebeuren er wel eens gekkere dingen in de Pepsi Arena.

Het maakt voor de laatste minuten van het spel weinig uit. 3-1 blijft het voor Legia Warschau. En ik ben natuurlijk een hardcore-fan geworden. # Legia, legia, legia, legia gooaaaal!! #