8. Legia Warszawa - Pogoń Szczecin

Twee weken geleden heb ik mijn allereerste voetbalwedstrijd ooit bezocht: Legia Warschau speelde tegen Pogon Szczecin. Dit was georganiseerd door de docenten van het college 'Football in Europe'. Ik was het op de dag zelf glad vergeten, toen ik na het afronden van mijn vorige blog plots gebeld werd door mijn Duitse studiegenoot met de vraag waar ik was, aangezien we om zes uur voor de poort van de universiteit dienden te verzamelen. Aangezien ik niet ver van het stadion woon, besloot ik er direct naar toe te gaan om de groep voor te zijn en ze daar te treffen. Dat bleek ruim op tijd, omdat de rest nog ergens in een café voor de wedstrijd bier aan het drinken was. Ik kon vanwege mijn gebrek aan beltegoed (arghh, Prepaid..) niemand bereiken en besloot maar het wonderlijke gezelschap van voetbalsupporters gade te slaan alvorens een telefoontje van mijn Duitse vriend af te wachten. Ze waren in de supporterskleuren - in het wit - gekleed. De meesten hadden groene voetbalsjaaltjes om, hoewel sommigen ook sjaaltjes van ADO Den Haag. Dat vond ik gek, maar later las ik op wikipedia dat beide clubs een vriendschapsband met elkaar hebben. Een tigtal meter verder waggelde een dronken skinhead in clubkleuren richting een bankje om zich vervolgens ongecontroleerd op het object te storten en met het bankje en al hulpeloos op de grond te denderen. Twee aanwezige politieagenten sloegen het schouwspel al zuchtend gaande.

Een kwartier voor het begin van de wedstrijd kwam de rest van de groep. Ik ontving mijn ticket, en we installeerden ons op de familie-tribune om 'onze' ploeg als extreem-softe aanhangers toe te juichen. Tegenover ons was de diehard-kern gevestigd als een zee van witte shirtjes. Ze hadden een grote banner bij zich die de volledige kant van de tribune bedekte met de naam van de club in koeienletters. Links van ons, weggemoffeld in een hoekje, zaten (of eerder stonden) de supporters van Pogoń Szczecin, die vrijwel continu de meest complexe yells het stadion in schalden; begeleid door een soort van dirigent die de meute op de eerste rij aan het enthousiasmeren was door met zijn vuist in de lucht het ritme van de yells te sturen.  Ik moet zeggen dat ik bewondering had voor hun tomeloze enthousiasme, ook al was het na een halfuurtje spelen al wel duidelijk dat hun team het onderspit zou delven.

De wedstrijd zelf was een vermakelijk te aanschouwen potje voetbal van laag niveau. Onze club begint dramatisch. Na het eerste balcontact van Pogon wordt de bal al na drie minuten via aan vage pass via het halve spelersveld het Warschause doel ingerommeld: 1-0. Vervolgens is het eenrichtingsverkeer richting het andere doel en met succes: twee doelpunten vlak achter elkaar: voor de rust heeft Legia de schade hersteld.

De tweede helft laat hetzelfde spelverloop zien. Legia scoort 3-1. Het Pogonvak begint zich te roeren. Papieren slingers worden op het veld gelanceerd, wat minuten de tijd kost te verwijderen. Ondertussen laat de scheids het spel gewoon doorgaan alsof er niets gebeurd is. Niet veel later worden er in hetzelfde vak fakkels aangestoken die na korte tijd enorm veel rook spuwen. Ik begin mij af te vragen of er misschien niet een aantal stoeltjes bij de Pogonsupporters in de fik staan, maar de stewards die het vak hermetisch van ons gedeelte afschermen blijven er rustig naast staan. Blijkbaar gebeuren er wel eens gekkere dingen in de Pepsi Arena.

Het maakt voor de laatste minuten van het spel weinig uit. 3-1 blijft het voor Legia Warschau. En ik ben natuurlijk een hardcore-fan geworden. # Legia, legia, legia, legia gooaaaal!! #  

7. Rondje Warschau

Het is alweer een tijdje geleden dat ik op dit blog voor het laatst wat geschreven heb. Dit komt niet doordat ik dit blog totaal vergeet, maar meer omdat ik mij de afgelopen dagen heb afgevraagd wat voor boeiends ik er eigenlijk op moet zetten. Ik zit al weer een ruime twee maanden en Warschau, en het leven begint hier wel aardig te wennen. Dit heeft voordelen: ik ken alle plaatsen, wijken, leuke cafés, bars, restaurants en de belangrijke locaties op de uni wel zo ongeveer uit mijn hoofd. Soms leidt het echter ook tot weinig enerverende en, eerlijkheidshalve, dagen waarop ik me zelfs behoorlijk kan vervelen. Vandaag is zo'n dag waarop ik, na gisteren uit te zijn geweest eigenlijk nog niks heb gedaan, tot 1 uur in mijn bed heb liggen niksen en maar twee uurtjes daglicht heb kunnen aanschouwen (het is op dit moment van schrijven 16:07 uur en nu al volledig donker). Misschien heeft dit er ook wel mee te maken met de Poolse werkwijze van colleges geven. De strakke werkschema's die ik gewend ben van de Uni in Leiden zijn hier grotendeels afwezig. Om een voorbeeld te geven: in mijn college 'Politicial Thought' zouden wij volgens het rooster de eerste twee colleges besteden aan de denkwijzen van de drie grote Griekse Filosofen: Sokrates, Plato en Aristoteles. Hiervoor moesten we in totaal twee a drie artikelen lezen. Echter, onze docent (een goed verhaler; ik moet toegeven, zijn betogen zijn boeiend!) heeft er echter het dubbel aantal colleges aan besteed, zodat we nu al behoorlijk achter lopen. Ik zit mij af te vragen hoe we dit nog de laatste helft van dit semester gaan inhalen, maar tot nu toe verlicht het de werkdruk aanzienlijk.

Aangezien ik de laatste tijd toch weinig boeiends mee heb gemaakt leek het mij een leuk idee hier eens wat fotootjes van Warschau die ik in de loop der tijd hier heb gemaakt hier neer te plaatsen om een beetje een idee te geven hoe mijn omgeving hier er uit ziet.

Allereerst zal ik even een impressie geven waar ik nu zit. Ik ben namelijk twee weken geleden verhuisd naar tijdelijk onderkomen nummer twee. Ik woon wederom in bij een echtpaar. Ze zijn halverwege de 50 jaar en hebben een groot appartement op tien minuutjes lopen van mijn campus. Verder woont er een Duitse uitwisselingsstudent hier in, die ik echter maar heel kort gezien heb, omdat hij twee dagen na mijn aankomst voor 2,5 week op reis ging naar India. Het gezelschap wordt gecompleteerd door hond Xena. Xena is een lieve rustige hond, maar raakt altijd compleet van streek als de deurbel gaat en blaft en jankt dan alles bij elkaar. Dit deed zij ook in mindere mate als ik thuis kwam en de deur van het slot haalde, maar inmiddels is zij blijkbaar aan mijn aanwezigheid gewend geraakt en zijn we dikke maatjes geworden ;).  Wat ook wel relaxed is, is dat ik van hun woonkamer gebruik mag maken. Ze hebben verder een enorme keuken (zeldzaam in Polen!) en een aparte badkamer voor de Duitser en mij die pas is verbouwd. Bovendien hebben ze een vakantiehuisje op het platteland, waar ze regelmatig tijdens het weekend heen gaan. Soms, zoals vandaag, heb ik het rijk dan voor mij alleen.

Hieronder een foto van het complex. Het appartement is het rijtje ramen direct onder het reclamebord.

Hieronder het uitzicht vanuit mijn kamer. De skyline van het Centrum is goed zichtbaar. Het gevaarte op de voorgrond is de Poniatowski brug, die de kern van Warschau met de oostelijk, aan de andere kant van de rivier de Wisla gelegen wijk Praga verbindt. Het is een drukke verkeersader, en aangezien mijn verblijfplaats er haast pal tegen aan ligt kan dat soms wel een beetje vervelend zijn, omdat het geluid van het verkeer zelfs met het raam dicht nog duidelijk is te horen.

Ik loop regelmatig over de brug richting het centrum, of neem de tramlijn als ik lui ben. Via de witte vestingtorentjes kun je er op komen. Aan het einde van de brug staat een interessant, erg groot gebouw, dat voor het grootste gedeelte wordt gebruikt voor het Museum Narodowe: het nationaal museum. Ik ben er in een van mijn eerste dagen in Warschau naar toe geweest. Het is een beetje Louvre-achtig: met veel klassieke schilderijen, beeldhouwwerken, e.d. In een van de vleugels van het gebouw huisvest zich ook het Museum van het Poolse leger, wat ik uiteraard ook heb bezocht.

Het museum zelf was niet heel erg vernieuwend of spannend, maar buiten staan een behoorlijk aantal legervoertuigen uit de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog tentoongesteld. Hoewel de staat van sommigen nogal deplorabel is, is het wel leuk om een aantal van deze voertuigen, die ik meestal via games of wikipedia ken, eens in het echt aanschouwd te hebben.

Tenslotte nog een aanblik op het 'centrum' van Warschau, met even een korte uitleg: in mijn opinie heeft Warschau eigenlijk twee centra: ten eerste de Stare Miasto, de oude binnenstad, waar mijn universiteit dicht bij is gelegen en bestaat uit klassiek gebouwde huizen en weelderig versierde paleisjes. Ten tweede het Srodmiescie, wat letterlijk gewoon Centrum betekent, en het economische en infrastructurele hart van Warschau is. Dit centrum is een product van de wederopbouw van Warschau na de Tweede Wereldoorlog, toen men de stad letterlijk van de grond op moest bouwen (ik wil hier nog wel eens een blogitem aan besteden). Het centrum is behoorlijk druk, met veel verkeer, winkels en hoogbouw. Speciale aandacht wil ik besteden aan dit imposante gebouw:

Bron: wikipedia

Dit is het Paleis van Cultuur en Wetenschappen. Het is het meest markante, en tegelijkertijd meest controversiële gebouw van Warschau. Het is begin jaren vijftig opgeleverd in het kader van de naoorlogse wederopbouw en volledig van Russische makelij. In de Communistische tijd ging het verhaal dat de goede kameraad Stalin dit gebouw als gift gaf aan de dappere inwoners van Warschau. De Polen zien dat Socialistisch Realistisch complex meer als symbool van de Sovjet-Russische overheersing van Polen tijdens de Koude Oorlog en het gebouw is dan ook niet echt geliefd bij de Warschauenaren. Het enorme complex huisvest vandaag de onder meer een theater, een bioscoop en een congreshal. Op de hoogste verdieping van het gebouw kun je uitkijken over de stad. De grap in Polen is dat je op die plek het mooiste uitzicht van Warschau hebt, omdat dat de enige plaats is waar je dit gedrocht van een gebouw niet kunt zien. 

In de buurt van het paleis van cultuur en wetenschappen staan nog meer hoge gebouwen; de meeste pas na de Koude Oorlog opgeleverd. Dit gebouw is bijvoorbeeld net af en moet geloof ik zelfs nog worden geopend:

... en hier nog even wat grootstedelijke plaatjes voor de lol:

Ik wil mijn volgende blogs ook wel wat meer opleuken met foto's en dergelijke om een beter beeld te geven waar ik eigenlijk verblijf. Tijdens het schrijven van dit blog werd ik overigens plots gebeld door een studiegenoot waar ik uithing. Bleek dat ik totaal vergeten was dat ik mij had opgegeven voor het bezoeken van een voetbalwedstrijd van Legia Warschau. Ik ben net weer terug; vandaar dit late tijdstip. Ik zal volgende keer er over vertellen hoe ik deze (en tevens allereerste!) bezochte voetbalwedstrijd heb ervaren!

6. Camille

It was two weeks ago when I probably met one of the strangest women I have ever met. It began when I was room-hunting for a second temporary place to stay, since my hosts Pavel and Anna would receive guests from Sweden. After a long and annoying quest to find something suitable on the net and after a lot of negative replies on advertisements, it seemed I got something finally. I responded on an advertisement of a nice, big room, near the city center and bordering the biggest park of Warsaw. The woman, Camille, was happy to receive me.
With a mix of enthusiasm and curiousity, I visited the place last week on tuesday. It was awkward. Camille introduced me as a writer, artist, spiritual healer, meditator and some other pretty vague things I cant really remember. She was also some kind of health guru: she only consumed ecological friendly products which couldn't 'poison your body' and only used dishes made from natural biological degradable materials. Enthusiastically, she showed me the labels of this 'very expensive' plates. 'You see? Here you can see this plate is good for your inner health and doesn't harm your vital organs. It's so important to take good care of our precious bodies, Robert, don't you think?' I quietly nodded and doubted if staying at this place was actually a good idea. On the other hand I was quite curious how she would respond if I came home from groceries with bottles of soda and chips.    
Camille invited me to sit down and we chatted a bit. Actually, she chatted, and not for a bit. I don't know any more what the topic was about exactly, but she talked in any case about a good friend of her who was a scientist and wanted to make her feel embarrassed in public by asking her if she could explain his field of research to others. 'But you know Robert, I am a clever woman, and my spirit is way more developed than his, so I didn't even became mad at him, but just explained everything. You know, I am in a high spiritual level. Way higher than my scientist-friend is. And I am a very social woman, very social.' At that time I didn't even put any effort any more to look at her and felt the desire just to walk away.
Finally, I could interrrupt her speech saying a really had to go to class (still had two hours left). Camille finally let me out. 'You are such a nice charming boy', she said. 'If you ever want to have a spiritual reading with me, you are always welcome.' I made my biggest poker face as possible and left the place. We promised to stay in touch to agree about the rental conditions.
Camille called me a couple of days later. She said she also found two Russian guys who wanted to stay for a year. Basically, she prefered them over me (since I only wanted to rent for two months), but the Russian guys didn't know if they could pay the monthly fee and were still in negotiation with their employee. She would let me know if they could rent it the next day. If not, I could stay. Camille said she regret why 'such a sweet, dear guy' like me could not stay over for the whole year.
The next day, Camille didn't call. I called her; she said the guys still didn't knew and would call me back later. I said the case was quite urgent, since I needed a new place to stay within a few days. She said she understood and would call the Russian guys.
Meanwhile I unexpectedly received a mail from another woman who I contacted several days before. She said I was more than welcome to rent a room in her apartment. The next day I arranged everything. I texted Camille saying I already found another place to stay. She didn't reply back any more. I guess Camille broke up with me.  

5. Poolse cultuur, gewoonten en gebruiken

Nu een maand in Polen. Een selectie van zaken die mij in het dagelijks leven opvallen:


Aard van het Poolse volk en Sociale Omgang
Wie in Polen op straat loopt zal merken dat de mensen in vergelijking met Nederland een beetje sip, licht droevig voor zich uitkijken. Misschien dat het aan het DNA ligt, het weer, het zware verleden? Polen hebben in ieder geval een sterk gevoel voor melancholie. Als buitenlander zul je regelmatig het verhaal te horen krijgen hoe Polen keer op keer door grotere machten onder de voet is gelopen en zwaar heeft geleden in de loop van de geschiedenis. Vorige week bijvoorbeeld betoogde mijn docent Poolse Contemporaine Geschiedenis dat Communistische partijen in Frankrijk en Italië nog steeds redelijk groot zijn, omdat ZIJ niet hebben hoeven meemaken wat WIJ wel hebben moeten ervaren (lees: wij hebben 50 jaar communistische elllende over ons heen gehad, dus die verwende Fransen en Italianen mogen niet zeuren). Ook zijn Polen heel goed in het dramatische element van het leven, wat tijdens feestdagen duidelijk tot uitdrukking komt. Morgen is het bijvoorbeeld Allerzielen. Waar in Nederland hooguit een enkeling een kaarsje opsteekt voor een overledene, is het in Polen een vrije dag waarin het halve land massaal naar het kerkhof gaat om de overleden familieleden te eren met bloemen, kransen, knuffels, kaarsen en dergelijke. Ik reed laatst met de tram langs een groot kerkhof waar om de tien meter bloemenstallen stonden; puur en alleen om de kerkhofgangers te voorzien van een boeketje. Ik ga morgen zeker even een kijkje nemen. Misschien adopteer ik wel een zielig eenzaam graf om ook deze arme ziel gerust te stellen.

Polen zijn als je ze niet kent wat gesloten en verlegen. Ze spreken mij soms wel eens op straat aan in het Pools. Als ik vraag of zij Engels kunnen spreken ('nie rozumiem po Polsku!'), krijg ik negen van de tien keer een zenuwachtig lachje terug en lopen ze weg. In winkels wordt je bij de kassa vaak niet begroet, en indien ze het wel doen slechts vaag mompelend. In de lift wordt al helemaal niet gedag gezegd, en de deur open houden voor iemand anders wordt zelden met een 'dziekuje' (dank je wel) beantwoord. Wat wel weer raar is: ik merk dat, als ik uit eten ga, serveersters regelmatig dziekuje tegen mij zeggen als ze mijn lege bord weghalen. Misschien omdat ik netjes mijn bordje op heb gegeten? Of misschien bedoelen ze: 'dank u wel dat u zo snel klaar met eten bent; zo kunnen we deze tafel nog voor een volgende ronde gebruiken, en dat brengt weer meer geld in het laatje!' ? Of meer algemeen: 'dank u wel dat u voor ons gekozen hebt!' ? Ik heb geen idee...

Verkeer
Warschau is een echte autostad. Het heeft brede wegen, dus met de auto kan je eigenlijk in elk deel van de stad komen; exclusief misschien het oude centrum, hoewel je 50 meter verderop je bak wel kwijt kunt. De rijstijl van Polen is redelijk erbarmelijk. In augustus reed ik met mijn vader terug van Warschau naar Nederland, en heb meteen kunnen ervaren dat bumperkleven prioriteit nummer een is van Poolse automobilisten. Zebrapaden bestaan wel, maar staan er meer voor de sier. In ieder geval zal de Poolse automobilist nooit zelf voorrang verlenen, en moet je dat zelf min of meer forceren. Afgelopen maandag tijdens de spits heb ik het zelfs maar opgegeven om van een zebrapad gebruik te maken, omdat er een eindeloze reeks auto's met 80 km per uur voorbij kwam razen, en mijn zebrapad gek genoeg zonder voetgangerslicht was uitgerust.

Het openbaar vervoer in Warschau is uitstekend. Je hoeft zelden langer dan 10 minuten op een bus of tram te wachten. De metro, bij mij op de hoek, vertrekt zelfs grofweg om de twee minuten. Dat is ook wel nodig, omdat Warschau maar over 1 metrolijn beschikt (andere in aanbouw, maar dat is meer een soort Noord-Zuidlijnverhaal) en dientengevolge veel mensen van deze lijn gebruik maken. In en rond de spits is het altijd proppen.  


Eten en drinken
Warschau heeft op culinair gebied een ruime keus aan verschillende keukens. Ik zal alle Sushitenten, pizzeria's e.d. maar buiten beschouwing laten en mij hier richten op typisch Poolse gerechten:

• Pierogi. Lijkt op een soort van Ravioli, maar dan op zijn Pools. Deze halve-maanvormige deegkussentjes kunnen eigenlijk met elk denkbaar eten worden gevuld, maar de meest voorkomende zijn kaas, kool, aardappel en verschillende soorten vlees. Pierogi is razend populair in Polen. Iedere Pool heeft zo zijn eigen manier van Pierogi maken en tijdens discussie over dit onderwerp valt steevast de quote: 'mijn moeder maakt ze beter.' Vind de haast lyrische ophemeling van Pierogi een van de grootste vraagstukken die ik tijdens mijn verblijf heb opgedaan. Mijn ervaring is dat Pierogi melig, flauw, smakeloos en onaangenaam zwaar vullend zijn. Vorige week heb ik ze gegeten in een zogenaamde Melkbar (soort fastfoodtent waar je verschillende eenvoudige traditionele Poolse gerechten kan eten tegen dumpprijzen), maar heb met een half ontploffende maag een groot deel laten staan.
• Zapiekanka: De Poolse versie van de Hot-Dog. Een half dwars doorgesneden stokbrood met gegratineerde kaas, een laag ketchup, en naar wens extra ingrediënten, zoals salami, ham, spek e.d. (meestal vlees). Wordt meestal op straat of in bars verkocht. 
• Bietensoep. De erwtensoep onder de Poolse keuken. Schijnt lekker te zijn; moet het nog eens proberen!
• Zurek. Andere soep, die de buitenlander continu verwart met bovenstaande soep. Bevat in ieder geval veel vet, worst, en bestaat naar ik meen ook voor een groot deel uit biet.  
• Aardappelmeelballetjes (naam niet bekend). Lijkt een beetje op de Italiaanse Gnocchi, maar dan op zijn Pools. Als je ze ziet, denk je van: hee, dat lijken wel Gummiballen met een allang verstreken houdbaarheidsdatum! Dat is ook precies hoe ze smaken. Handig als vulstof tijdens de lunch voor als je nog een college voor de boeg hebt.

Qua dranken zijn Polen enorme liefhebbers van alcohol. Opvallend is dat je overal in Warschau kleine bijgebouwtjes ziet met grote (al dan niet neonletterknipperende) borden met 'ALCOHOLE 24 HR'. Drank moet dus in het leven van de Pool altijd en overal beschikbaar zijn. Binnenshuis wordt er, vaak tijdens partijen, Wodka gedronken, en het maakt eigenlijk niet uit hoe laat dat is. Als je aan het begin van de middag wordt uitgenodigd bij iemand thuis moet je er niet gek van op kijken dat de wodkafles al wordt geopend. Wodka wordt gedronken in toosts. Tijdens elke ronde wordt er geproost ('nazdrowie!'), waarbij het de bedoeling is dat je de inhoud van je glaasje in een keer achteroverslaat. 

Bier is meer populair in bars en restaurants. Polen heeft een pilsenercultuur. Speciaalbier is redelijk zeldzaam, maar onder pils heb je een enorme keus uit kwalitatief hoogstaande bieren. Bier wordt standaard in halve literglazen geschonken. Als je een formaatje vaas wilt, moet je daar expliciet naar vragen. Wat ook leuk is: een halve liter bier kost in Warschau ongeveer 7 zloty; omgerekend ongeveer 1,70. Je kunt met je budget dus nog wel even aan avondje vooruit!

Nutteloze baantjes
Een van de gekke dingen hier: mensen die zogenaamd een baan hebben, maar in de praktijk weinig meerwaarde hebben. Is dit een erfenis van het communisme? Voorbeelden:

• Garderobevrouwtjes bij de universiteit. Ik geloof dat elk gebouw van universiteit beschikt over een eigen garderobe wat steevast wordt gerund door een paar lieftallige omaatjes. Ik heb vaak een beetje te doen met deze vrouwtjes als ik zie dat er vaak maar een stuk of 5 jassen hangen. Kunnen ze niet gewoon hier en daar wat kapstokken plaatsen?
• Controleurs in de bieb. Wat oudere mannen in zeer streng uitziende blauwe pakken die rondjes lopen in de bieb. Bij de in en uitgang staan ze ook, want je moet altijd in- en uitchecken met je UB-Chipkaart! Staan de hele dag hoofdzakelijk een beetje te niksen en leiden af van studeren. 
• Poortwachters. Van de mannetjes die de hele dag in een wachtershuisje zitten voor een slagboom. Elk klein bedrijfje heeft er wel een. 

Ethnische diversiteit
Dat is nu het gekke; die is er vrijwel niet. Aziaten zie je zo nu en dan nog weleens, maar zwarten bijvoorbeeld  haast niet. Nog zeldzamer: moslima's (teminste, die zichtbaar moslim zijn). Ik denk dat ik misschien een stuk of tien hoofddoekjes in totaal heb gezien sinds ik hier ben aangekomen. Niet echt multiculti hier dus.


Reclame
Economisch is Polen redelijk booming en dat is aan de hoeveelheid reclame die je voor je neus geschoteld krijgt goed te zien. Het kruispunt waar ik vlakbij verblijf is omringd door enorme billboardposters die modeketens en mobiele telefoonabonnementen aanprijzen. Ik zal ze eens een keertje tellen; het zijn er belachelijk veel. Een ander irritant aspect zijn de flyermannetjes, die altijd bij de in- en uitgangen van metrostations of voetgangerstunnels staan en je dagelijks bedelven met nieuwe aanbiedingen voor:
- Prepaidabonnementen
- Taalcursussen Engels en Duits
- Sportscholen
- Laptopreparatieservices
Ik krijg bijna dagelijks dezelfde flyers in mijn handen gedrukt. Een beetje zonde dus..


Ik ga nu lekker een lang weekend tegemoet wegens Allerzielen, maar ik zal volgende keer een impressie geven hoe ik dit 'feest' ervaren heb. Tot later!

4. Kleine update van week vier

Hai,

Kort Blogje ditmaal. Ik ben net thuis van colleges, moe en eigenlijk wil ik de hele avond series kijken. Aangezien ik niet meer van het weekend toe ben gekomen aan het verder schrijven van mijn blog, doe ik het nu maar even tussendoor.

Even een klein updateje wat ik van de week heb gedaan:

Colleges gevolgd (waaronder gepresenteerd vandaag over neoliberal institutionalism; ik had me vrijwillig aangemeld zodat ik tenminste weer van een presentatie af was, maar kwam er gisteren bij het bestuderen van de stof achter dat ik zelf nauwelijks begreep wat de essentie deze politieke gedachte was. Laat ik zeggen dat ik wel eens een betere presentatie heb gehad).

In de bieb gezeten. De UB van mijn uni is best relaxt met genoeg verschillende studieplekken. Mijn favoriet: de hoek waar men een rij zitzakken neer heeft geploft. Voor het doornemen van artikelen op papier ideaal. Wel dien je er rekening mee te houden dat de kans groot is dat je fatboy net iets te lekker je vorm aanneemt, waardoor de kans om in slaap te vallen reëel is. Ik heb genoeg mensen deze plek als Siestaruimte zien gebruiken. De UB heeft verder een grote mensa, een stuk of drie kleinere cafés en natuurlijk een Coffee Heaven; Polens eigen trotse ripoff van de Starbucks. Wat ook trouwens leuk is: het dak van de bieb wordt gebruikt als een botanische tuin. Lekker om 's zomers te hangen en van het uitzicht over Warschau te genieten.

Poolse lessen gevolgd. Mijn kennis is nog extreem basic, maar ik merk dat ik heeeel soms dingetjes op schrift of tijdens gesprekken tussen Polen begin te herkennen. Het gezelschap leerlingen is minimaal even bont als mijn studiegroep, met onder meer een Algerijn, een Turkse uit New York, een meisje dat Noga heet (ik weet nog steeds niet waar ze vandaan komt), een zekere Matthias die altijd als eerst de beurt krijgt (ook onbekende afkomst), drie Japanse meisjes, Mioko, Maoko en Kaoko (ofzo), en een 50 jarige lichtelijk enge Mexicaanse met zware rokersstem. Je krijgt per les weer een reeks nieuwe woorden en een paar algemene zinnetjes geïntroduceerd. De boel begint nu wel aardig op te hopen, dus tijd dat ik maar weer eens braaf woordjes ga leren.

Uitgegaan met de studiegroep afgelopen vrijdag. Eerste halte: de eerder in dit blog genoemde hipsterbar vlak bij mij in de buurt. Het was stervensdruk, dus we moesten genoegen nemen met de rookruimte. Na drie minuten konden mijn kleren het predikaat 'schoon' niet meer dragen. Een paar mensen van onze groep bleven de hele avond Heineken bier drinken in plaats van de goedkopere, lekkerdere en 10cl meer inhoudsvollere Poolse Pilseners. Dat begreep ik niet. Tweede halte: een studentenkaraokebar. Aan het gezelschap lag het niet, maar nee, niet aan te raden. Afgezien van het feit dat het eveneens bomvol was (we moesten ons met zn tienen in een zespersonennisje proppen, lekker knus!), was de muziek over het algemeen slecht. Op de een of andere manier had de Karaoke-Jockey besloten om na een reeks Poolse nummers over te gaan naar Heavy Metal. Drie knetterdronken Poolse gasten besloten met de microfoon extreem uit de maat mee te bleren. Toeval of niet; een kwartier later was het al aanmerkelijk rustiger in de bar. Derde etappe: club zo ongeveer tegenover 'mijn kamer' met foute gasten die continu iets teveel in de buurt wilden zijn bij de vrouwelijke helft van ons gezelschap, zodat wij mannen min of meer gedwongen waren om in een cirkeltje er om heen te gaan staan.

Volgende keer wil ik iets schrijven over vreemde Poolse gewoontes.

Do Widzenia!

3. Classes at Warsaw University

To make my blog as transparent as possible, also for non Dutch speakers, it's time to write something in English. Maybe Polish will follow in a year or so, but right now my knowledge of Polish is still very limited, though I hope improving for the next months. Last week was my second week of classes, but I haven't yet talked a lot on how I experience my classes so far. Here a small summary of my last week (yay, lazy readers, who only read this to do me a pleasure; you're done in a minute; great deal, isn't it? :P)

Monday
18:30 - 20:00 Tutorial Methods of Political Research
College to learn how to do a research apparently (I thought you should have learned how to do research in your Bachelors, but apparently, I was wrong! We are here at Warsaw University and we are doing it in a way different manner as you are used to, muhahah!). The most terrified thing of this course: you have to make group assignments! Help! I have to work together with people! Thats not what I'm used to as a history student, where I could hide myself safely behind a bunch of books for my thesis; separating myself from the harsh realtity of 'group cooperation'. I'll keep you up to date in three weeks how my struggle to survive this course will end up. Good thing: for the next two weeks; no classes in this course, so I think I'm able in any case to provide you with a next English blog to see how things are going!

Tuesday
16:45 - 18:15 Tutorial in International Relations
Quite a nice topic, given by our coordinator of the Studies. He is more a researcher then a tutor, so not a kind of expressive guy which can activate your imagination. Advice: drink two cups of coffee before you start this class, and everything should be fine afterwards.

Wednesday
16:45 - 18:15 Lecture Football in Europe
Case study about the way politics are involved in the game of Football. Given by two young, enthousiastic lecturers in a relatively big (but for Leiden standards small) lecture hall. They like to talk very loud. Last class they showed also some short movies in between, and I have to admit that I thought: 'Ah finally some quietness in the hall'. Classes are easy to follow; nice course so far!

Thursday
15:00 - 16:30 Lecture in Political Thought
Begins second half of this semester, apparently..

16:45 - 18:15 Lecture Polish Contemporary History
Good subject; immediately becoming enthousiastic when I think of this course! Lecturer (don't remember his name, he's a funny guy, and his surname ends with -owksy (?) ), likes big maps, which forms the core of his classes. I spend my time here with: 80% looking at the map and see some interesting marks, and 20% listen at what the lecturer actually says. First classes were about the First World War in general; for me quite light material to digest ;)

18:30 - 20:00 Classes in Political Thought
Same subject as this lecture above, but then with active participation and discussion. Like the lecturer; he really can explain quite brightly how the thought about statehood began in ancient Greece, and the different kind of states there were. Find it a waste the lectures of this subject only begin second half of this semester, I think it could provide some nice extra support for the classes, so I'm curious how they are able to combine the lecture and the class as harmonized as possible.

Friday
16:45 - 18:15 Tutorial History of Political Institutions
So; basically: which political systems were there during the course of history? Lecturer goes back to ancient Greece. So far quite a lot of similarities as the classes in Political Thought.


Besides the classes at the University, I began with Polish language courses for beginners. It's much fun and really helpfull! Last Thursday, I had my first classes. It was quite intensive I have to say, since I missed the first three classes. The lecturer in the class only speaks Polish, so you really have to pay attention at what she says. More or less; this drill-sergeant forces you to speak - even though you really don't know how to formulate well in Polish - but I think you learn it really quick in this way. I already learned the phrases: 'How are you?',  'My name is...' , the verbs 'to be' and 'to have', and some words about things you can find in the classroom (like a table, a chair, the door, a man (mezczyzna, if I'm correct; too difficult for such a basic word!) and a woman).

Tomorrow morning I have my second meeting of Polish language classes. I notice it's already way to late, so I'm going to catch some sleep.

Dobranoc! - Goodnight! - Goedenacht!
 

2. De eerste studieweek

Er is blijkbaar alweer een week voorbij gegaan sinds ik mijn eerste blogpost heb geschreven. De tijd gaat zo ontzettend snel, maar dat zal wel een goed teken zijn. Ik moet zeggen dat de nieuwe omgeving best snel went. Misschien omdat ik zo onderhand wel ongeveer weet hoe de stad grofweg in elkaar steekt en ik in ieder geval met de meest belangrijke buurten van Warschau al kennis heb gemaakt. Een ander aspect wat nog redelijk ontbrak was kennis maken met 'de mensen', maar daar was deze week alle gelegenheid voor bij het begin het studiejaar.

Ik had aanvankelijk verwacht dat ik afgelopen week pas donderdag zou beginnen. Enkele weken geleden kreeg ik namelijk een mail van de coördinator van de vakgroep met de mededeling dat er die dag een informatiebijeenkomst gepland stond, waarbij ik er meteen vanuit ging dat dat meteen de eerste bijeenkomst van het hele studiejaar zou zijn. Afgelopen dinsdag scande ik echter voor de zekerheid nog even alle informatie op de website van de studie door en begon te twijfelen. Het was 1 oktober, en op de site stond duidelijk vermeld dat dat de officiële start was van het studiejaar. Tevens stond er op het wekelijkse rooster wel degelijk een college gepland, die in theorie over drie uur zou beginnen. Ik toch maar even de coördinator gebeld hoe het nou zat, en kreeg de mededeling dat ik inderdaad wel degelijk op de uni werd verwacht. Het is eigenlijk een geluk dat al mijn colleges laat beginnen (op z'n vroegst vanaf drie uur), dus ik had nog de tijd om met mijn verstrooide kop een geschikte rugzak tussendoor te kopen alvorens af te reizen naar de campus.

Om even een idee te geven hoe mijn campus er uit ziet, hier een paar fotootjes die ik bij mijn vorige bezoek ik augustus heb geschoten:

Dit is de toegangspoort tot de campus van de universiteit. Mijn campus ligt aan de Krakowskie Przedmieście: een straat die de oude binnenstad verbindt met het paleis van de voormalige Poolse koningen. De buurt is zonder twijfel de mooiste van Warschau, dus qua locatie kan het eigenlijk niet beter. De straat is bezaaid met leuke restaurantjes, koffietenten en boekwinkeltjes. Toen ik er in augustus was, was het erg druk, met volle terrassen; nu is het er aanzienlijk minder toeristisch. 

Door de poort gelopen, loop je meteen tegen het gebouw aan waar ik mijn colleges heb; het is de Oude Bibliotheek. Net als alle andere gebouwen op de campus opgetrokken in Classicistische stijl. Hier beneden nog even een duidelijker plaatje van deze suikertaart:

Om terug te komen op mijn eerste dag als Warschausche student: eenmaal aangekomen op de gang voor de lokalen tref ik een enorme drukte aan van studenten die staan te wachten totdat ze naar binnen kunnen. Nieuwsgierig wie wellicht mijn medestudenten kunnen zijn, scan ik de ruimte af naar andere zonderlingen die wat onwennig rondlopen of wat onzeker rondkijken. Er zouden er genoeg moeten zijn: de groep zou 20 studenten moeten tellen, maar ik kan niet echt achterhalen wie er bij mijn groep zou kunnen horen. Vlak bij mij ploft er een meisje met een nors gezicht zuchtend neer op een van de leren banken die op de gang staan. Terwijl ik rond blijf turen naar mogelijke herkenning, komen er plots twee jongens mij tegemoet lopen met de vraag of ik ook van Political Science ben. Het zijn twee Duitsers. Enigszins opgelucht hoor ik dat zij ook niet hebben kunnen achterhalen wie onze medestudenten zouden kunnen zijn. Zodra de docent arriveert blijkt de groep inderdaad verre van compleet. Tot twee minuten voor tijd zijn alleen ik, de twee Duitsers en het nors kijkende meisje in het lokaal aanwezig, aangevuld met wat laatkomers die bestaan uit:

- Een Wit-Rus

- Een Oekraïense 

- Twee Indiërs, waarvan een in onverstaanbaar Engels (het ironische is dat ik begreep dat hij hiervoor wel een studie Engels in India had gedaan). 

- Twee Iraniërs, het nors kijkende meisje inbegrepen.

- Een Jemeniet

Als introductie laat de docent, Adam genaamd, weten dat een deel van de groep nog moet arriveren 'because of Visa procedures'. Aangezien zelfs de Jemeniet blijkbaar wel gewoon op tijd kan arriveren, fantaseer ik al uit wat voor exotische landen deze mensen dan wel niet moeten komen en grap met een van de Duitse jongens dat we volgende week waarschijnlijk gezelschap krijgen van tien Noord-Koreanen.  

Er valt over de colleges nog niet zoveel te zeggen. De vakken die ik tot nu toe heb gevolgd (international relations, Contemporary Turkish Politics, Football in Europe, Political Thought, Polish Contemporary History en History of Political Institutions), waren allemaal grotendeels besteed met het geven van instructies en het doornemen van de namenlijst. Verder heb ik afgelopen donderdag dus die informatiemeeting gehad en vrijdag een tour door de Universiteitsbibliotheek. De informatiemeeting was wat mij betreft vooral het oplepelen van praktische info die je een maand geleden al gewoon op de website had kunnen lezen, dus wat mij betreft niet erg nuttig. Wel fijn was echter dat de rest van de mensen die we nog misten nu wel (grotendeels?) aanwezig waren, waaronder:

- Twee Afghanen

- Een Turkse

- Nog een Oekraïens meisje

- Een Canadees met een zonnebril op, wat ik vreemd en interessantdoenerig vond, omdat de meeting tussen half zeven en acht uur 's avonds plaatsvond. Ik vroeg me al af wat voor een doorgeslagen hipster hij was, maar later begreep ik dat hij begin van de week in elkaar geslagen was, twee blauwe ogen had, en beroofd was van zijn telefoon en horloge. Het was maar goed dat ik van tevoren geen flauwe grappen over zijn verschijning had gemaakt..

Naast colleges heb ik enkele van de studiegenoten al wat beter leren kennen onder gezelschap van een goed bier (niet biertje, want 0,5 liter is standaard in Polen. De lullige fluitjes Heineken voor 2 euro 40 zijn wel het laatste wat ik uit Nederland mis ;) ). Afgelopen dinsdag was er een pub-crawl voor Erasmusstudenten. Ik ben maar lekker als 'echte' student undercover meegegaan. Weetje: het wemelt in Warschau van de Duitse studenten. Woensdag nog even 'gewoon' een biertje gedronken met een van de Duitsers uit mijn groep. Het is wel een aardige gast, die overal om kan lachten. We hebben donderdag met een deel van de groep nog na de infobijeenkomst wat gedronken in een lichtelijk obscuur uitgaansgedeelte in het centrum. Na afloop bij de 'Kebab King' nog een broodje Falafel gegeten, wat geen goed idee was, aangezien ik daarna met hevige buikkrampen thuis kwam en van 12 tot 8 uur geen oog dicht heb kunnen doen. Vrijdag was er ook nog een feest, maar ik heb toen maar rustig aangedaan en uit angst voor nog zo'n pijnlijke ervaring mijn hoeveelheid bier beperkt tot twee. 

Samenvattend: ik doe hier nieuwe contacten op en werk tevens goed aan mijn immuunsysteem. Straks even kijken of vader (is gisteren aangekomen) en Jola nog in zijn voor een hapje eten. Ik ben al benieuwd wat de volgende week zal gaan brengen!  

       

1. De eerste week Warschau

Jaja, met dit schrijven zit ik alweer een ruime week in Warschau; wat gaat de tijd toch weer snel. Ik heb alweer 1% van mijn hele buitenlandervaring er op zitten, hehe! Ik weet niet zo heel erg goed hoe ik de week moet samenvatten. Mede omdat mijn colleges nog moeten beginnen, is het een beetje een gekke week geweest wat misschien het beste onder de noemer 'acclimatiseren' samen te vatten valt. Waar ik me onder meer mee bezig heb gehouden:

Meeting the Hosts
Zoals sommigen misschien weten; ik zit tot minimaal een maand op een tijdelijke locatie in afwachting van het moment dat ik een appartementje kan betrekken. Mijn vader en stiefmoeder gaan namelijk verhuizen naar een groter appartement, en stiefmam is zo lief geweest om aan te bieden dat ik tijdens mijn studie haar 'oude' appartement mag bewonen. Wat ze echter niet had voorzien was dat Poolse aannemers blijkbaar niet echt betrouwbaar zijn met het nakomen van afspraken, waardoor de inrichting van hun nieuwe appartement vertraging heeft opgelopen. Ik moest last-minute iets tijdelijks zoeken, en deze maand mag ik mij beschouwen als het pleegkleinzoontje van een ouder echtpaar; Pawel en Anna. 
Pawel is een goedlachse man van, ik gok, halverwege de zestig jaar. Hij lijkt me wel een relaxte gozer om een wodkaatje (NOOIT schrijven als Vodka in Polen; Vodka is Russisch, Wodka is Pools en Polen houden niet zo van Russen) mee te drinken, hoewel dat, op basis van zijn uiterlijk, waarschijnlijk zal resulteren dat ik al languit over de tafel lig, terwijl hij nog gerust een halve fles voor zichzelf kan inschenken. Pawel is vaak weg. Ik heb geen idee wat voor werk hij doet en zie hem weinig. 
Vaker zie ik Anna, behalve de eerste twee dagen na mijn aankomst, toen ze er wel was, maar het blijkbaar niet nodig vond om zich aan mij voor te stellen. Dat resulteerde in twee ongemakkelijke dagen, waarbij ik in hun huiskamer de tv hoorde, en al helemaal fantaseerde dat er een soort gefrusteerde boze heks in de fauteuil zat geïnstalleerd; die mij liever dood dan levend wilde wensen en alleen mijn komst apprecieerde vanwege het geld. Gelukkig bleek deze gedachte niet de waarheid te zijn: Anna is een lief mens. Ze houdt van:
- Tv kijken
- Bellen, bij voorkeur 's ochtends tussen negen en tien, en dan meestal tussen de tien en twintig minuten, waarin zij 90% van de tijd het woord heeft. Ook fijn is dat de telefoon (tevens faxapparaat) in de gang staat, waardoor haar gebel mijn wekker vervangt ; snoozefunctie inbegrepen.
- Pools praten, het liefst tegen mij, en het liefst lange verhalen, waar ik niet anders dan schaapachtig kijkend op kan reageren met als antwoord: 'ow, yes, ahaahh, okayyyy..'
- Mij volproppen met eten. Als ik in de keuken kom om ontbijt/ lunch klaar te maken, kom ik tot de conclusie dat ik eigenlijk niet meer naar de supermarkt hoef. Wat je dan precies eet is dan wel een raadsel. Anna geeft mij altijd de Poolse naam, die ik dan vervolgens braaf herhaal, maar mij verder niet helpt in het nader definiëren van het geelachtige brood met pepers, of een op spekkoek lijkend stuk cake. 

Om nog terug te komen op punt 3: Pawel en Anna kunnen geen Engels, en extreem beperkt Duits. Het enige waarmee ik direct kan communiceren met Pawel en Anna is met de woorden 'hallo!' en 'alles gut?'. Voor de rest is het deels handen- en voetenwerk, deels je schikken in het lot dat er vanwege het continue Pools veel overdrachtelijke informatie verloren gaat. 
Maar samengevat: eigenlijk is de taal het voornaamste struikelblok, en is het voor de rest een prima plek waar ik zit; alsof ik logeer bij mijn verloren gewaande oudoom en -tante.  

De toerist uithangen
Wat ook zeker een groot pluspunt is van mijn tijdelijke onderkomen is de ligging. Ik verblijf op een steenworp afstand van het metrostation, dat mij een halte verder al in het centrum brengt. In het centrum en omstreken heb ik me de laatste weken vooral vermaakt, met onder meer:
- Veel museumbezoeken, waaronder het nationaal museum, het museum over de opstand van Warschau van 1944, en het museum voor contemporaine kunst. 
- Rondstruinen in de oude stad en de universiteit met mijn 'student-mentor' Jeremi. 
- Een bezoek aan het Lazienki Park; het grootste stadspark van Warschau. 
- Veel restaurants, cafe's en bars bezocht (tot nu toe heb ik slechts 1 keer gekookt; whoops!).

Alleen op pad, eerste sociale contacten en leuke dingen doen met stiefmam
Ik merkte van de week dat ik eigenlijk vrij vroeg al naar Polen ben vertrokken, gezien het feit dat het studiejaar nog later begon dan ik dacht. Een gek iets is dat je je bij aankomst opeens beseft dat je eigenlijk helemaal niemand kent en op werkdagen op jezelf bent aangewezen om wat te ondernemen. De eerste dagen heb ik eigenlijk wel als lekker ervaren: ik heb op mijn eigen tempo de stad verkend en tussendoor mijn mentor ontmoet, die tevens in een bar werkt met een ruime keus aan Belgische speciaalbieren, waarvan ik uiteraard even van heb kunnen profiteren! Later in de week begon het alleen op pad gaan toch een beetje te vervelen en heb ik via internet contact gelegd met een Brazilaanse jongen, die ook deze week met zijn studie begint, maar al een jaar vrijwilligerswerk in Polen had gedaan. Ik heb met hem twee musea voor contemporaine kunst bezocht en hij heeft me wat leuke restaurants en bars laten zien.  
Omdat stiefmoeder (verder in dit blog 'Jola' genoemd) doordeweeks het erg druk heeft met werk, bleef deze week alleen het weekend over om elkaar te ontmoeten. Jola heeft me meegenomen naar de sportschool, waar ze introducees mee mag nemen. Het feit dat ik meteen voer was voor het personeel om me een abonnement aan te smeren heb ik maar voor lief moeten nemen, maar ik heb voor het eerst sinds tijden weer eens een serieuze 10km op de band gelopen. Jola's sportschool is gevestigd in een groot winkelcentrum genaamd 'Blue City'. We hebben daar als foute kapitalisten de hele middag doorgebracht, waar ik meteen maar van de gelegenheid gebruik heb gemaakt door een goed paar schoenen te kopen die WEL waterdicht zijn en iig wat steun aan mijn voeten geven (ik heb de afgelopen dagen kilometers gelopen op afgeragde 25 euro Van Haren schoenen).  

Er is vast nog veel meer te vertellen, maar voor deze week laat ik het er even bij. Ik geloof dat ik alles nog wel redelijk heb samengevat van alle eerste indrukken die ik heb meegemaakt. Volgende week met aangrenzende zekerheid mijn eerste ervaring met de uni van Warschau!

Cześć!
 

Waarom dit Blog?

Waarschijnlijk ben je op mijn blog terecht gekomen doordat ik hier naar heb verwezen via mail/facebook/whatsapp e.d. Dit blogadres heb ik alweer een tijd geleden aangemaakt, omdat het mij ooit leuk leek opvallende zaken die ik in het dagelijks leven tegen kwam te delen met jullie. Zoals bij +/- 80% van mijn plannen die ergens onderaan het prioriteitenlijstje bungelen, is daar echter nooit wat van gekomen.
Mijn recente vertrek voor twee jaar studie in Warschau heeft me doen besluiten met deze lege huls wat te doen. Hiervoor heb ik drie voorname redenen:

1. Voordat ik naar Warschau ging had ik al het idee om voor deze periode iets van een dagboekje bij te houden om al mijn aankomende super vette momenten in Polen nooit meer te vergeten. Dit blog leek me daarvoor uitermate geschikt, omdat ik zodoende het altijd bij de hand kan hebben en ik nogal de reputatie heb om zaken kwijt te raken. Het enige wat mij hierbij kan overkomen is mijn blogadres vergeten.
2. Nu ik toch een soort digitaal dagboek aan het maken ben leek het mij een leuk idee om voor de liefhebber meteen een inkijkje te geven in het Poolse studentenleven.
3. Luiheid. Ik merk dat als mensen vragen hoe het nu met mij gaat in Warschau ik weleens vier keer hetzelfde verhaal aan het vertellen ben aan elke persoon afzonderlijk. Via dit blog kan ik met minder moeite meer mensen een uitvoeriger omschrijving geven over mijn belevenissen. Tevens reduceer ik de kans op RSI-achtige aandoeningen aanzienlijk. Dat is toch een win-win situatie, niet?

Ik ben van plan wekelijks iets hier neer te zetten. Dat kan lang zijn, of kort; afhankelijk hoeveel zin ik heb om te schrijven, en hoeveel ik überhaupt tijdens de week heb meegemaakt. Dit hoeft ook niet altijd leuk te zijn. Ik kan elke week wel schijven hoe onwijs-gaaf-niet-normaal-vet ik het hier heb; ik wil wel een beetje een representatief beeld neerzetten van hoe ik Warschau beleef.  
Dus je weet het; mocht je weer eens verveeld voor je browser zitten te niksen, alle 9-gags uit den treure door hebben gescand, of jezelf betrappen meerdere keren per dag dumpertfilmpjes (of filmpjes voor volwassenen, foei!) te kijken; kijk eens even op mijn blog voor de variatie :).

Nog een paar praktische dingen: ik heb hiervoor nog nooit geblogged (of geblogd, hm...), dus ik moet nog even uitvogelen hoe alles precies werkt. Praktische tips dus welkom! Weet iemand bijvoorbeeld hoe ik mijn achtergrond verander naar een foto van Warschau die ik gewoon van mijn telefoon haal. Kan dat? Iemand?
Verder: als jullie nog willen dat ik over een bepaald aspect over Warschau blog, laat het even weten in een reactie.

Note for English followers: I'm also planning to post some English messages on my blog (maybe 1 out of 3 or something). In any case you have then some things to read without copy-paste the whole content into Google Translate in order to get a messy puzzled translation ;).