Een van de zaken die ik tijdens mijn verblijf in Warschau erg ben gaan waarderen van Nederland is dat alles er zo lekker efficiënt aan toe gaat; in ieder geval vergeleken met hier.
Om maar een voorbeeld te noemen; ik heb een aardige hekel om boodschappen te doen, omdat ik zeker weet dat ik niet na een minuutje weer de winkel uit ben. Het ergste is dan nog wel de Biedronka: een Lidl-achtige supermarktketen, met lage prijzen, en een daarmee corresponderend winkelgenot. Het is dat de winkel zo mooi op mijn route van de uni naar huis ligt, anders zou ik het ten allen tijde vermijden.
Kenmerken:
- Oude vrouwtjes die met hun wagentjes de veel te smalle gangpaden blokkeren. Je kunt er niet langs, aangezien de vakkenvuller net een megatray zonnebloemolie heeft neergedumpt dat 80% van het gangpad blokkeert. Je probeert rechtsomkeert te maken, maar een familie (man, vrouw, en drie krijsende kinderen) stormen op je af. Je zit 'gevangen' en probeert net te doen alsof je tussen de schappen op zoek bent naar dat ene merk augurken.
- Uiteindelijk weet je je al worstelend over geparkeerde karretjes naar de kassa te begeven. Je sluit je aan bij de rij die tot halverwege de winkel loopt. Achter hoor je een kreet: PRSZEPRASAM!!: Uit de weg! De vakkenvuller moet zich met zijn rollend materieel aan wijnflessen en kattenvoer door de menigte wurmen. Inmiddels wil de voorste klant een product met een moeilijke streepjescode afrekenen. De kassa 'pakt' de code niet. De cassiere kan moeilijk lezen welke cijfercode er nu op de verpakking staat en tikt in een tergend langzaam tempo in.
- Je bent bijna aan de beurt, maar eerst even wachten voordat de voorste klant al zijn boodschappen heeft ingepakt; de band is namelijk vol. Je kunt eindelijk je enige product - vier ciabattabroodjes - afrekenen. Helaas weet de cassiere, immers net nieuw in de winkel - niet de bijbehorende code. Hij gaat even navraag doen bij collega X. Vervolgens wil je afrekenen; niet pinnen natuurlijk, bij de Biedronka kan dat natuurlijk alleen contant. Zoals iedereen geef je je briefje van 50 zloty die je net bij de geldautomaat bij de ingang hebt opgenomen. De cassiere vraagt je smekend of je toevallig nog 27 groszy (cent) er bij hebt. Uiteraard heb je dat niet. Helaas!; De cassiere heeft geen wisselgeld: even een loopje doen naar collega Y om wat extra muntgeld te pikken.
- Gefeliciteerd! Je hebt weer je gang naar de supermarkt overleefd. Loop naar huis al dromend van een AH XL met brede looppaden, gratis koffie en zelfscankassa's...
Volgende keer het aanvragen van een verblijfsvergunning: een introductie van het Pools bureaucratisch systeem.
Do zobazenia - Tot dan!
maandag 28 april 2014
donderdag 30 januari 2014
9. Tentamenperiode
Zo; na een lekker lange kerstvakantie moet ik er toch echt aan geloven: even geen kalm studentenleventje, maar lekker leren en tentamens maken. Ik heb gelukkig al de helft gehad en ik geloof dat ik mij er tot nu toe wel redelijk doorheen heb geslagen.
Het begon begin van de week al goed, omdat ik meteen een mondeling voor de kiezen kreeg. Voor het vak 'Methods' heb ik met twee groepsgenoten een onderzoeksvoorstel op moeten stellen en we zouden dat moeten verdedigen. Het leek me vreselijk: ik stelde me al voor dat onze docent snoeiharde kritische vragen op ons af zou vuren en wij met half betraande oogjes slechts een weinig overtuigend antwoord zouden kunnen prevelen. Dat bleek gelukkig mee te vallen. Ik kreeg welgeteld 1 vraag over welke criteria er konden worden gebruikt om de vooruitgang in het visa-onderhandelingsproces tussen Wit-Rusland en Moldavië met de EU te kunnen meten. De docent vulde vervolgens tweederde van de tijd door mede te delen dat onze paper in orde was en we konden gaan.
Bij een ander mondeling voor Poolse contemporaine geschiedenis, werden we verwacht op het kantoortje van de docent. Blijkbaar doen wel meerdere docenten dat: op de gang stikte het van de wachtende studenten die elkaar lekker een halve hartaanval aan het bezorgen waren om nog last minute de halve collegestof door te nemen. We werden in groepjes ontvangen, en kregen de opdracht op een kaart van Europa van 1914 de nieuwe grenzen in te tekenen van na de Eerste Wereldoorlog. Ik voelde me een nerd omdat ik bemerkte dat ik dit als enige van de groep dit daadwerkelijk leuk vond om te doen. De docent, die tijdens onze opdracht druk aan het telefoneren was en continu werd geïnterrumpeerd door binnenlopende collega's, vond mijn kaart wel goed, maar gaf mij kritiek op het feit dat ik de annexatie van Oostenrijks-Hongaarse gebieden niet in het ontstane Polen had meegenomen, evenals de opname van Bessarabië in Roemenië. Stoute ik.
Vervolgens konden we meteen door voor het examen van het pretpakket Erasmuscollege 'Football in Europe'. We kregen allemaal een nickname van een voetballer zodat onze uitslagen anoniem konden worden gepubliceerd. Ik was Wayne Rooney, en vond het kinderachtig van mezelf dat ik bemerkte dat ik het stiekem niet leuk vond dat ik niet werd gelinked aan een iets knappere speler. Het tentamen was nogal vreemd. Tussen de te beantwoorden opdrachten werd er onder andere gevraagd welke Filosofen er meededen aan een potje voetbal in een Monty Python filmpje. We moesten ook clubliederen herkennen, en uitslagen weten van memorabele voetbalwedstrijden. Tevens was ik niet zeker of Guam nu wel of niet lid was van de FIFA, en maakte ik er een potje van door de opstelling volgens het principe van Total Football te verwarren met de traditioneel Engelse 'W-M' opstelling.
Om negen uur konden we eindelijk naar huis. Ik had me de dag van tevoren opgesloten in de bieb en toen was het sluipenderwijs kwart over twee 's nachts geworden toen ik deze weer verliet. Mijn energie was daarom wel grotendeels op. Ondertussen was de temperatuur gedaald tot min -12 en baande ik me een weg tussen de ijzige drek terug naar huis. Een lekker Hollands temperatuurtje zou nu toch wel lekker zijn.
Volgende week de laatste helft van de tentamens, maar dan in ieder geval weer een tijdje lekker vrij om van een weekendje Wroclaw en een midweekje Delft/Leiden te genieten.
PS: het Pools woordje van de maand is Zimno: koud!
Het begon begin van de week al goed, omdat ik meteen een mondeling voor de kiezen kreeg. Voor het vak 'Methods' heb ik met twee groepsgenoten een onderzoeksvoorstel op moeten stellen en we zouden dat moeten verdedigen. Het leek me vreselijk: ik stelde me al voor dat onze docent snoeiharde kritische vragen op ons af zou vuren en wij met half betraande oogjes slechts een weinig overtuigend antwoord zouden kunnen prevelen. Dat bleek gelukkig mee te vallen. Ik kreeg welgeteld 1 vraag over welke criteria er konden worden gebruikt om de vooruitgang in het visa-onderhandelingsproces tussen Wit-Rusland en Moldavië met de EU te kunnen meten. De docent vulde vervolgens tweederde van de tijd door mede te delen dat onze paper in orde was en we konden gaan.
Bij een ander mondeling voor Poolse contemporaine geschiedenis, werden we verwacht op het kantoortje van de docent. Blijkbaar doen wel meerdere docenten dat: op de gang stikte het van de wachtende studenten die elkaar lekker een halve hartaanval aan het bezorgen waren om nog last minute de halve collegestof door te nemen. We werden in groepjes ontvangen, en kregen de opdracht op een kaart van Europa van 1914 de nieuwe grenzen in te tekenen van na de Eerste Wereldoorlog. Ik voelde me een nerd omdat ik bemerkte dat ik dit als enige van de groep dit daadwerkelijk leuk vond om te doen. De docent, die tijdens onze opdracht druk aan het telefoneren was en continu werd geïnterrumpeerd door binnenlopende collega's, vond mijn kaart wel goed, maar gaf mij kritiek op het feit dat ik de annexatie van Oostenrijks-Hongaarse gebieden niet in het ontstane Polen had meegenomen, evenals de opname van Bessarabië in Roemenië. Stoute ik.
Vervolgens konden we meteen door voor het examen van het pretpakket Erasmuscollege 'Football in Europe'. We kregen allemaal een nickname van een voetballer zodat onze uitslagen anoniem konden worden gepubliceerd. Ik was Wayne Rooney, en vond het kinderachtig van mezelf dat ik bemerkte dat ik het stiekem niet leuk vond dat ik niet werd gelinked aan een iets knappere speler. Het tentamen was nogal vreemd. Tussen de te beantwoorden opdrachten werd er onder andere gevraagd welke Filosofen er meededen aan een potje voetbal in een Monty Python filmpje. We moesten ook clubliederen herkennen, en uitslagen weten van memorabele voetbalwedstrijden. Tevens was ik niet zeker of Guam nu wel of niet lid was van de FIFA, en maakte ik er een potje van door de opstelling volgens het principe van Total Football te verwarren met de traditioneel Engelse 'W-M' opstelling.
Om negen uur konden we eindelijk naar huis. Ik had me de dag van tevoren opgesloten in de bieb en toen was het sluipenderwijs kwart over twee 's nachts geworden toen ik deze weer verliet. Mijn energie was daarom wel grotendeels op. Ondertussen was de temperatuur gedaald tot min -12 en baande ik me een weg tussen de ijzige drek terug naar huis. Een lekker Hollands temperatuurtje zou nu toch wel lekker zijn.
Volgende week de laatste helft van de tentamens, maar dan in ieder geval weer een tijdje lekker vrij om van een weekendje Wroclaw en een midweekje Delft/Leiden te genieten.
PS: het Pools woordje van de maand is Zimno: koud!
Abonneren op:
Reacties (Atom)