10. Uit het dagelijks leven in Warschau: Boodschappen doen

Een van de zaken die ik tijdens mijn verblijf in Warschau erg ben gaan waarderen van Nederland is dat alles er zo lekker efficiënt aan toe gaat; in ieder geval vergeleken met hier.

Om maar een voorbeeld te noemen; ik heb een aardige hekel om boodschappen te doen, omdat ik zeker weet dat ik niet na een minuutje weer de winkel uit ben. Het ergste is dan nog wel de Biedronka: een Lidl-achtige supermarktketen, met lage prijzen, en een daarmee corresponderend winkelgenot. Het is dat de winkel zo mooi op mijn route van de uni naar huis ligt, anders zou ik het ten allen tijde vermijden.

Kenmerken:
- Oude vrouwtjes die met hun wagentjes de veel te smalle gangpaden blokkeren. Je kunt er niet langs, aangezien de vakkenvuller net een megatray zonnebloemolie heeft neergedumpt dat 80% van het gangpad blokkeert. Je probeert rechtsomkeert te maken, maar een familie (man, vrouw, en drie krijsende kinderen) stormen op je af. Je zit 'gevangen' en probeert net te doen alsof je tussen de schappen op zoek bent naar dat ene merk augurken.
- Uiteindelijk weet je je al worstelend over geparkeerde karretjes naar de kassa te begeven. Je sluit je aan bij de rij die tot halverwege de winkel loopt. Achter hoor je een kreet: PRSZEPRASAM!!: Uit de weg! De vakkenvuller moet zich met zijn rollend materieel aan wijnflessen en kattenvoer door de menigte wurmen. Inmiddels wil de voorste klant een product met een moeilijke streepjescode afrekenen. De kassa 'pakt' de code niet. De cassiere kan moeilijk lezen welke cijfercode er nu op de verpakking staat en tikt in een tergend langzaam tempo in.
- Je bent bijna aan de beurt, maar eerst even wachten voordat de voorste klant al zijn boodschappen heeft ingepakt; de band is namelijk vol. Je kunt eindelijk je enige product - vier ciabattabroodjes - afrekenen. Helaas weet de cassiere, immers net nieuw in de winkel - niet de bijbehorende code. Hij gaat even navraag doen bij collega X. Vervolgens wil je afrekenen; niet pinnen natuurlijk, bij de Biedronka kan dat natuurlijk alleen contant. Zoals iedereen geef je je briefje van 50 zloty die je net bij de geldautomaat bij de ingang hebt opgenomen. De cassiere vraagt je smekend of je toevallig nog 27 groszy (cent) er bij hebt. Uiteraard heb je dat niet. Helaas!; De cassiere heeft geen wisselgeld: even een loopje doen naar collega Y om wat extra muntgeld te pikken.
- Gefeliciteerd! Je hebt weer je gang naar de supermarkt overleefd. Loop naar huis al dromend van een AH XL met brede looppaden, gratis koffie en zelfscankassa's...  

Volgende keer het aanvragen van een verblijfsvergunning: een introductie van het Pools bureaucratisch systeem.

Do zobazenia - Tot dan!